آیین نامه شرایط و چگونگی مصادره محل نگهداری كالای قاچاق ممنوع – مصوب ۱۳۹۶/۰۲/۱۳
آیین نامه اجرایی شرایط و چگونگی مصادره محل نگهداری كالای قاچاق ممنوع
مصوب ۱۳۹۶/۰۲/۱۳
فصل اول – تعاریف
در اجرای تبصره ماده ۲۴ قانون مبارزه با قاچاق كالا و ارز، مصوب ۳ /۱۰ /۹۲ مجلس شورای اسلامی و اصلاحات بعدی، آیین نامه اجرایی شرایط و چگونگی مصادره محل نگهداری كالای قاچاق ممنوع، به شرح مواد آتی است:
ماده ۱ – واژگان مذكور در این آیین نامه به معانی زیر می باشد:
الف – محل نگهداری: هرگونه محل از قبیل انبار، منزل، سردخانه و زمین اعم از محصور یا غیرمحصور، مسقف یا غیرمسقف كه كالای قاچاق ممنوع در آن نگهداری شود.
ب – مصادره: سلب دائمی مالكیت محل كالای موضوع ماده ۲۴ قانون از مالك و انتقال آن به دولت با حكم مرجع قانونی ذی صلاح.
پ – نگهداری: عبارت است از نگهداری كالای قاچاق ممنوع برای مدت زمانی كه عرفاً نگهداری محسوب می شود در محل خاص مذكور در بند (الف) این ماده.
ت – قانون: قانون مبارزه با قاچاق كالا و ارز مصوب ۳ /۱۰ /۹۲ مجلس شورای اسلامی و اصلاحات بعدی.
ث – آیین نامه: آیین نامه اجرایی ماده ۲۴ قانون.
فصل دوم – چگونگی مصادره محل نگهداری و شرایط آن
ماده ۲ – مصادره محل نگهداری موضوع ماده ۲۴ قانون شامل مال غیرمنقول می شود و اموال منقول موجود در آن كه محل نگهداری كالای قاچاق نبوده، از شمول مصادره خارج است.
ماده ۳ – اموال غیرمنقول مشمول ماده ۲۴ قانون، قبل از صدور رأی و در حین رسیدگی توسط مرجع ذی صلاح توقیف ثبتی می شود و در صورت فقدان سابقه ثبتی مراتب به مالك یا متصرف و مراجع قانونی ذی ربط ابلاغ و به ایشان تفهیم می شود كه هرگونه نقل و انتقال آن فاقد اثر قانونی است. اموال منقول مشمول ماده (۲) آیین نامه تا قبل از صدور رأی قطعی توقیف و تحویل امین اموال می شود.
ماده ۴ – اگر مال موضوع مصادره مشاع باشد، نسبت به حصه مرتكب، ارزیابی و مطابق قانون اقدام به مصادره می شود.
ماده ۵ – در صورت تعدد مالكان محل نگهداری، صرفاً حصه مالكی كه محكوم به مصادره شده، مشمول ماده ۲۴ قانون می شود.
ماده ۶ – چنانچه محل نگهداری كالای قاچاق ممنوع، متعلق به دولت یا شخص حقوقی مأمور به خدمات عمومی باشد، مشمول توقیف و مصادره موضوع ماده ۲۴ قانون نبوده و با مرتكب طبق قانون رفتار می شود.
ماده ۷ – چنانچه محل نگهداری كالای قاچاق ممنوع متعلق به مرتكب نباشد دادگاه باید وفق صدر ماده ۲۴ قانون عمد مالك را جهت نگهداری كالای قاچاق توسط دیگری احراز كند، قرائنی از قبیل موارد زیر دلالت بر این امر دارد:
الف – علم و اطلاع مالك از قاچاقچی بودن مرتكب قبل از تحویل ملك به وی و دریافت حق الانتفاع یا اجاره بهای غیرمتعارف از مرتكب.
ب – وجود جاسازی برای نگهداری كالای قاچاق یا تغییرات مشابه آن در ملك با علم و اطلاع مالك.
ماده ۸ – چنانچه مال موضوع حكم مصادره مشمول ماده ۲۴ قانون بلاصاحب، مجهول المالك، یا صاحب آن متواری باشد، تحویل نهاد مأذون از سوی ولی فقیه می شود.
ماده ۹ – در اجرای ماده ۲۴ قانون ناظر بر ماده ۴۱ قانون ضابطین مكلفند محل نگهداری كالای قاچاق ممنوع را به نحوی توقیف و پلمب كنند كه با حقوق اشخاص ثالث مانند مستأجر ملك تا قبل از صدور حكم قطعی مبنی بر مصادره منافات نداشته باشد.
ماده ۱۰ – در صورتی كه مرتكب نگهداری كالای قاچاق ممنوع، صرفاً مالك عرصه و یا اعیان باشد، حسب مورد نسبت به توقیف و مصادره عرصه یا اعیان اقدام می شود.
ماده ۱۱ – چنانچه كالا یا كالاها در محل های متعدد نگهداری شده باشد، ملاك حد نصاب مذكور در ماده ۲۴ قانون نسبت به كالای كشف شده در هر محل به طور جداگانه محاسبه می شود.
ماده ۱۲ – ملاك تعیین قیمت كالای قاچاق ممنوع و محل نگهداری، زمان صدور حكم مصادره می باشد.
ماده ۱۳ – قاضی اجرای احكام موظف است رونوشتی از حكم قطعی صادره موضوع ماده ۲۴ قانون را حسب مورد به سازمان جمع آوری و فروش اموال تملیكی یا ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) جهت اجرا ارسال نماید.
ماده ۱۴ – چنانچه پس از صدور حكم قطعی مبنی بر مصادره محل نگهداری كالای قاچاق ممنوع و اجرای آن، به جهت یا جهات قانونی متعاقباً حكم برائت قطعی و استرداد مال صادر شود، در صورت موجود بودن، عین مال و در غیراین صورت قیمت روز آن به صاحب آن مسترد می شود.
این آیین نامه در ۱۴ ماده در تاریخ ۱۳ /۲ /۹۶ به تصویب رییس قوه قضاییه رسید و از تاریخ تصویب لازم الاجرا است.
رئیس قوه قضائیه – صادق آملی لاریجانی
